बायको !

बायकोच ती ! कुणाची का असेना !!!

अपयशी सेल्समन !

एक सेल्समन आपण चांगलं बोलू शकत नाही व त्यामूळे आपल उत्पादन विकू शकत नाही याची जाणिव झाल्यावर आत्महत्या करायला नदिवर जातो.

तो नदित उडी मारणार तितक्यात एक हवालदार त्याला बघतो व विचारतो ," तु आत्महत्या करणे योग्य नाही. घाबरट लोक असा मार्ग निवडतात. शिवाय मेला नाहीस तर तुझ्यावर खटला देखील दाखल केला जावू शकतो. तु आपल्या घरच्यांबद्दल पण विचार केला पाहिजे.............. ".

हवालदार त्याला आत्महत्येपासून परावॄत्त करण्यासाठीचे सर्व मार्ग वापरतो.

सेल्समन त्यानंतर बोलतो व आत्महत्या करणे कां व कसे चांगले आहे ते सांगतो.

थोड्याचेळाने हवालदार आत्महत्या करतो व सेल्समन परत येतो !

गुण !

दोन मित्र लग्ना बद्दल आपसात गप्पा करत होते.

एक म्हणाला, " मी ऎकलंय नवरा बायकोत विरुद्ध गुण असल्यास लग्न टिकते. "

दुसरा, " हो मी पण ऎकलंय . म्हणुन तर मी श्रीमंत मुलगी शोधतो आहे, लग्न करायला !!!"

बॅंक लूटारू !

पोलीस ईंस्पेक्टर : " सर्व बाहेर जाणारे दरवाजे बंद करण्यात यावेत आणी बॅंकेत असलेल्या ग्राहकांना सुरक्षा देण्यात यावी. "

तरिही बॅंक लूटणारे सुटतात.

ईंस्पेक्टर : बाहेर जाणारे दरवाजे बंद करायला सांगीतल्यावरही लूटारू कसे सुटले ?

हवालदार : साहेब, आपण सांगीतल्यासारखेच आम्ही बाहेर जाणारे दरवाजे बंद केलेत. पण आपण आत येणार्‍या दरवाज्यांबद्दल काहिही बोलला नाहीत. त्यामूळे ते उघडेच होते. लूटारू त्या दरवाज्यातून गेले असावेत.

माफी !

नमस्कार, मी या विमानाचा पायलट बोलतोय. आपण आमच्या कंपनीच्या विमानात मुंबई ते दिल्ली प्रवास करीत असल्याबद्दल धन्यवाद.

आपण सध्या ४०००० फुटांवर असून बाहेरच तापमान -४० अंश आहे. बाहेरचं वातावरण स्वच्छ असुन आपण सुरक्षीत आहोत. अरे SSSSSSS बापरे.............

( विमानात थोड्यावेळ स्मशान शांतता पसरते. काही वेळाने पायलट परत बोलतो. )

माफ करा आपल्याला कदाचित भिती वाटली असेल. पण मला कॉफीचा कप घेत असतांना धक्का लागला व गरम कॉफी पायावर पडली व त्याचा चटका बसला. आपण माझी पॅंट बघू शकता कॉफीने समोर पायावर खराब झाली आहे.

"आपण बघू शकता माझीतर माघून खराब झाली आहे. " एक प्रवासी ओरडला.

हाडाचा कवि.

कविवर्य सोपानदेव चौधरी अन्ननलिकेच्या कॅन्सरने आजारी असतांना त्यांना एका कविसंमेलनाचे आमंत्रण गेले. तेंव्हा सोपानदेवांनी संचालकांना लिहीले ," अंगात रक्त नसल्यामुळे मी विरक्त झालो आहे, अंगावर मास नसल्यामुळे मी आता खराखुरा हाडाचा कवि उरलो आहे. त्यातुन स्ट्रेचर आणि फ्रॅक्चर ह्या चराचरांनी मला व्यापून टाकल्याने मला सोपान चढता येत नाहीत तेंव्हा क्षमा असावी."

करुणास्पद

एकदा वि. स. खांडेकर ना. सि. फडक्यांकडे गेले असताना स्वत:च्या दॄष्टीदोषाच्या गोष्टी सांगू लागले. तेंव्हा फडके त्यांना म्हणाले, " आपण असे करू या. माझे कान गेले, तुमची दॄष्टी गेली, अत्र्यांचे पाय गेले. कोणती आपत्ती जास्त करुणास्पद या विषयावर आपल्या तिघांचा जाहीर परिसंवाद ठेवू. श्रोत्यांची खूप गर्दी होईल नाही का ?"