धन्यवाद !

आज बरेच दिवसांनी ब्लॉग काऊंटर बघितला .आकडा ३०२३५० दाखवत होता. आकडा बघुन आनंद झाला पण एक जाणवले आपले वाचक आलेच नसते तर ?

आज वाचकांच्याच मदतीने व आपल्या अपार प्रेमाने हा आकडा गाठणे शक्य झाले. आपले आभार कसे मानावेत हेच कळत नाही.

विनोद वाचताना बर्‍याच वाचकांनी कान पण धरला, कारण त्यांना विनोद आवडले नाहीत. कान धरणार्‍या वाचकांचे पण आभार. त्यांच्याचमुळे विनोदांचा दर्जा खाली उतरला नाही.

मायबाप वाचकांचे असेच प्रेम भविष्यातही लाभो हिच प्रार्थना.

धन्यवाद.

वत्सला काकुंचा विमान प्रवास !

वत्सलाकाकू वयाच्या सत्तराव्या वर्षी प्रथमच विमान प्रवास करित होत्या. त्यामुळे त्या बर्‍याच अस्वस्थ होत्या. विमानात चढल्यावर त्या पायलटला भेटल्या व म्हणाल्या,"अरे मला सुखरुप परत उतरवशिल ना ?"

पायलट म्हणाला, "खर सांगु का आजी. मी पंधरा वर्षे विमान चालवत आहे. पण अजुन कुणाला आकाशात सोडून आलो नाही."

थालीपीठ.

वत्सलाबाईंनी बबनरावांना विचारले," आज रात्री जेवायला काय करु ?"
बबनराव, "छान कांद्याचे थालीपीठ करतेस का ?"

वत्सलाबाई, "हो करते, बरेच दिवसात केले नाहित ना ?"

वत्सलाबाई स्वयंपाक घरात गेल्यावर थोड्या वेळाने बबनराव पण तिकडे गेले.

अग अग कांदा बारिक चिरलास ना ? आणि हो त्यात थोडे तिळ पण घाल. आणि ऎकल का मोहन जरा जास्तच घाल थालीपीठ छान खुसखुशीत होतात. तव्यावर पण थोडे तेल जास्त लाव बर का .

वत्सलाबाई चिडल्या व म्हणाल्या मला काय थालीपीठ येत नाहित काय ?

मला काय कार चालवता नाही येत का ?

कॉपी ?

         दोन महिन्यांपुर्वी आमच्या कंपनीत एक नविन साहेब आले. त्यांना ऑफिसचे प्रत्येक काम आपल्या सेक्रेटरीला सांगायची सवय असल्यामुळे कोणतीही मशिन चालवता येत नाही.
         परवा त्यांची सेक्रेटरी रजेवर होती व मला ते संध्याकाळी पेपरचे बारिक तुकडे करणार्‍या पेपर श्रेडर पुढे ऊभे दिसले. त्यांना बघुन मी विचारल ,"सर, काही मदत हविय का ?"

साहेब : हो, मला ही मशिन चालवता येत नाही. जरा मदत कर ना.

मी त्यांच्या हातातला कागद घेतला, मशिन मध्ये घातला व स्टार्ट बटन दाबली. बटन दाबताच कागद आत गेला.

कागद आत गेलेला बघुन साहेब मला म्हणाले," अरे, हा एक अतिशय महत्वाचा कागद आहे मला याच्या दोन कॉपी दे"

श्रमदान.

सांता : अरे बांता इतके दिवस कुठे गेला होतास ?

बांता : अरे मी श्रमदान करायला गेलो होते.

सांता : श्रमदान ? कुठे ?

बांता : जेल मधे . अरे मला सहा महिने सश्रम कारावास झाला होता ना.

नकार.

"तु माझ्याशी लग्न करायला तयार आहेस का ?" मंगेश.

साधना,"मी तुला या अगोदरच सांगितले आहे. मी तयार नाही."

"मी दोन दिवस वाट बघतो. अन्यथा मी विहार लेक मधिल बर्फात मधोमध एक भोक करणार व त्यात स्वत:ला बुडवून घेणार." मंगेश.

साधना,"अरे, मुंबईत इतकी थंडी कधिच नसते कि विहार लेक मधिल पाण्याच बर्फ होईल."

"तर मी अशी थंडी पडायची वाट बघणार."

सेवानिवृत्ती.

३५ वर्षांच्या प्रदिर्घ सेवे नंतर बाळाभाऊ सेवानिवृत्त होणार होते. गेली २० वर्षे त्यांच्या कार्यालयाचे ते प्रमुख होते. शेवटच्या दिवशी त्यांनी आपल्या सर्व सहकार्‍यांना पार्टी द्यायचे ठरवले.
खाणे सुरु असताना बाळाभाऊंनी सर्वांना एक कोरा कागद दिला व सांगितले कुणीही भाषण करणार नाही, प्रत्येकाने आपल्या भावना त्या कागदावरच लिहायच्या आहेत.

प्रत्येकाने त्यावर आपल्या साहेबांबद्दल लिहिणे सुरु केल.

एकाने लिहिल," साहेब आपण गेल्यावर आपले कार्यालय नेहमी सारखे वाटणार नाही."

दुसर्‍याने लिहील, " साहेब, मला काहीच सुचत नाहिये."

एक एक कागद वाचत बाळाभाऊ राजाभाऊंकडे गेले. म्हणाले राजा आपण गेली १८ वर्षे एकत्र आहोत, तुला काय वाटते रे.

लगेच राजाभाऊंनी लिहिल, " आज मला फार आनंद होत आहे, मी गेली पंधरा वर्षे या दिवसाची वाट बघत होतो ."