रामभाऊ परम देवभक्त होते.
एकदा गावात महापुर आला. रामभाऊ पुर उतरायची वाटबघत घराबाहेर कट्ट्यावर बसले होते.
त्यांना वाचवायला एक माणूस होडी घेऊन आला. रामभाऊंना म्हणाला चला. रामभाऊ म्हणाले, " नको, तो देवच वाचवेल मला."
पाणी चढत होतं रामभाऊ थोड्या उंचीवर जावून बसले.
थोड्यावेळाने दुसरा माणूस आला. त्यालाही रामभाऊ म्हणाले, " नको, तो देवच वाचवेल मला."
पाणी फारच चढलं. रामभाऊ घराच्या छपरावर जावून बसले.
काही वेळाने हेलिकॉप्टर आलं.
त्यातल्या माणसांनापण रामभाऊ तेच म्हणाले, " नको, तो देवच वाचवेल मला."
त्यानी परत विचारल्यावर रामभाऊ आपल्या मतांवर ठाम होते.
आणि व्हायचे तेच घडले. रामभाऊ पुरत वाहून गेले.
स्वर्गात गेल्यावर त्यांना देव भेटताच त्यांनी देवाला विचारले, " देवा, कुठे होतास तु ? , मला वाटले संकटात तु मला वाचवशील. "
देव म्हणाला, " दोन बोटी पाठवल्या, एक हेलीकॉप्टर पाठवले, तुझ्यासाठी आणखी काय पाठवायला हवे होते ! "
रामभाउंना जर मरायचच होत तर देवा जवळ त्यांनी
उत्तर द्याहटवासंकटात तु मला वाचवशील अशी अपेक्षा का करावी?
संकटात देव खरच आठवला हे रामभाउंचा मनाचा मोठेपणा आहे.अन तो ईत्यादी रुपात असुनही ते त्याला पाहु शकले नाही..हा दोष रामभाउंचा की त्याच्यां \o-o/ (चष्म्याचा) ????
हा sss हा ssss!!!!